Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

the rhymes of an hour


Ποτέ δεν μου άρεσε πολύ η μπύρα, έμαθα την γεύση της σταδιακά όταν άρχισα να μεγαλώνω.. Ποτέ δεν μου άρεσε το τσιγάρο - ακόμη δεν μου αρέσει, μετά την τέταρτη μπύρα ομως γίνεται ανεκτός ο καπνός στον λαιμό μου.

Ποτέ δεν κατάλαβα τα μαθηματικά, γι αυτό και τα σνομπάρω. Μία μέρα είπα σε εναν μαθηματικό πως όταν καταλάβω τα μαθηματικά ίσως τα ερωτευτώ κι εγω.. μου είπε να διαβάσω την φράση μου ανάποδα. Μόλις το κάνετε θα καταλάβετε κ συς ο,τι κι γω.  Μετά απο μέρες διάβασα αυτήν την φράση : “Put me in a system and you negate me, I am not a mathematical symbol— I AM.”

Τελικά τα μαθηματικά υπάρχουν παντού, όσο και να μην τα θέλω στην ζωή μου. Ακόμη και σε μαθήματα της Βιβλιοθηκονομίας. Οι καθηγητές ζητάνε να λύσεις εξισώσεις, αλγορίθμους .. όταν έρθει η ώρα να κάνω τις ώρες των μαθημάτων και φυσικά πριν εξεταστώ θα είναι η πρώτη και μοναδική φορά στην ζωή μου που θα διαβάσω μαθηματικά. Ίσως θα ήταν εξοικονόμηση  χρόνου αν άρχιζα απο τώρα.. Για αρχή θα ξανα μάθω την προπαίδεια οπως στο δημοτικό.

Μπορεί να μην τα λατρέψω ποτέ, να μην τα συμπαθήσω ούτε λίγο ακόμη και τώρα που θα πρέπει να τα καταλάβω, όμως για ενα με δύο εξάμηνα θα λέω στον εαυτό μου πως είμαι ερωτευμένη μαζί τους. Θα τους αφιερώσω χρόνο και προσοχή, θα τα ακούσω με σκοπό να περάσω τα μαθήματα, μετά θα πάρω πάλι διαζύγιο με περιοριστικά μέτρα ασφαλείας. Να κάνουν και καμια δουλειά οι δικηγόροι :)

Ποτέ δεν ειχα καλές σχέσεις με την μητέρα μου, ακόμη και τα μαθηματικά τα συμπαθώ περισσότερο. Η οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα και την σχέση μητέρας - κόρης είναι τόσο διαφορετική που ποτέ δεν θα καταλάβουμε η μία την άλλη. Αναρωτιέμαι ομως πως ποτε δεν θα είναι αρκετά εύκολο να πάρω διαζύγιο απο τα καθήκοντα αυτής της σχέσης. Αν και ποτέ δεν είχα/εχω την διάθεση και ορεξη να βελτιώσω τα πράγματα μεταξύ μας, μήπως θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία να επικρατήσει ηρεμία;

Ηρεμία... μαγική λέξη και κατάσταση, όλοι την αποζητούμε αν και όλοι καμια φορά την απατάμε.. χαχαχαχα... ξανα γυρνάμε πάντα σε εκείνη ομως, είναι η μόνη σταθερά στην ζωή μας. Όμως μια μητέρα, ένας γονιός δεν είναι μαθηματικά. Δεν αποφεύγεις τους γονείς σου, σε επηρεάζουν ακόμη κ λάθος να έχουν. Ούτε οι μπύρες βοηθάνε απο το να μην σου χαλάσουν την διάθεση όταν το βάλουν σκοπό της μέρας τους. Κακώς για μένα είναι σκοπός ρουτίνας για την μαμα, λέτε να θέλει να μου τραβήξει την προσοχή ;

Πτυχίο - θα με σώσει άραγε ; Να βρω επιτέλους μια δουλειά να μπορώ να μείνω μακρυά απο το προσωπικό μου Βάσανο - την μητέρα μου.. Ή αποτελεί κι αυτό μια ελπίδα που βουλιάζει ; Νομίζω πως τελικά το μόνο που με κρατάει σε αυτή την κατάσταση είναι η αποδοχή της ήττας μου πριν την έναρξη της μάχης. Αντι να συγκρουστώ λέω να αλλάξω πορεία..

Ένας πολύ καλός μου φίλος μου είπε κάποτε πως για την αγάπη γίνονται όλα, αν πάρεις την αγάπη απο εναν βασιλιά θα καταρρεύσει η  αυτοκρατορία του. Μπορεί ποτέ μου να μην είχα ενα ζεστό σπιτικό, όμορφα Χριστούγεννα και τέλειες διακοπές.. Μπορεί να μην ξέρω πώς είναι να σε φροντίζουν οι γονείς σου και μπορεί να έχω σταματήσει να περιμένω μήπως το κάνουν ή να απαιτώ να γίνουν επιτέλους γονείς. Έχω την τύχη όμως να γνωρίσω ανθρώπους που δείχνουν οτι ενδιαφέρονται για μένα και επιθυμούν να με κάνουν ευτυχισμένη. Στην τελική αν κι έχω καθυστερήσει να σηκωθώ στα πόδια μου, αρχίζω να πατάω γερά στο έδαφος.

Έρχεται μία μέρα στην ζωή σου που νιώθεις πως τίποτα δεν θα πετύχει και ήσουν τόσο παιδί να πιστεύεις οτι θα καταφέρεις όσα κάποτε τόλμησες να ονειρευτείς. Έρχεται και μια μέρα στην ζωή σου που συνειδητοποιείς πως μπορείς να κάνεις την βασικότερη επιθυμία σου αληθινή. Να ζήσεις την δική σου ζωή, τις δικές σου εμπειρίες, τα δικά σου θέλω και να τα βιώσεις όσο έντονα εσυ επιλέγεις. Θα φτάσει κάποτε και η μέρα που θα πεις στον εαυτό σου πως τελικά ήσουν εσυ που έζησες και όχι οι επιλογές των άλλων. Μόνο για την διαδρομή και την ικανοποίηση που θα νιώσεις αυτή την μια και μοναδική μέρα αξίζει να πάρεις το ρίσκο και να κάνεις τα δικά σου βήματα, άσχετα με την γκρίνια και την ειρωνεία που θα ακούσεις απο την αποτυχημένη πλευρά του χαρακτήρα της μητέρας σου και των ανθρώπων που δεν πήραν την επιβεβαίωση που ψάχνουν τόσα χρόνια.

Θα είναι κρίμα να φτάσεις και εσυ σε μια ηλικία που θα κοιτάξεις πόσο χρόνο είχες και τελικά δεν εκανες τίποτα, πλέον ειναι αργά και να ξεσπάς την αρνητική σου ένταση σε όσους βλέπεις πως πάνε προς την κατεύθυνση που δεν επέλεξες εσυ. Τίποτα δεν είναι σίγουρο παρα μόνο ενα πράγμα : Εμείς διαλέγουμε το πώς θα ζήσουμε.

Εγω ξέρω τι θέλω.. ευτυχισμένες στιγμές ;)